Ga naar de inhoud
Wij laten niemand alleen

Wij laten niemand alleen

De gezellige keukentafel waaraan Dick Kleijn zijn verhaal deelt, staat in schril contrast met de reden waarom hij dat doet. ‘Wist je dat een politiemens 900 keer vaker geweld meemaakt dan een militair?’

De omvang en impact ervan is niet te bevatten. Misschien is één van jouw buren wel politieagent. Een gewone man of vrouw die in het dagelijks werk meer ellende voorbij ziet komen dan de rest van de straat bij elkaar. Sommigen krijgen het niet meer verwerkt en ontwikkelen PTSS.

Het is geen huiliehuilie-verhaal. Het is een relaas van een warme, betrokken en energieke man die zelf heeft ervaren hoe je na een traumatiserend incident in de steek kunt worden gelaten door je leidinggevende en werkgever. Maar Dick is een vechter. Hij richtte samen met zijn maat André Buruma de Stichting Politieveteraan (StPV) op.

‘Met onze stichting stappen we in het gat dat levensgroot gaapt tussen de Politie, de vakbonden en de zorg. Wij stellen echt de mens centraal. Wij bieden passende oplossingen in vastgelopen situaties als gevolg van een mentale blessure. Denk aan een burn-out, PTSS en andere psychische overbelasting, wat de oorzaak ook is.’

Dit vereist een creatieve geest. Want je wilt iets bieden waardoor de agenten zich weer mens voelen en niet voortdurend stilstaan bij al het verschrikkelijks dat op hun netvlies staat gegrift. Eenvoudig gezegd: liefdevolle afleiding.

Dick: ‘We onderhouden in samenspraak met Staatsbosbeheer de bossen met snoeiwerk. We bouwen een werkplaats voor houtbewerking. Gaan op wandel/fiets-tocht. En het werkt.’ De StPV biedt geen therapie en doet niet aan belangenbehartiging. Daar zijn andere instellingen voor. Hoe werkt het dan?

‘Stel, jij zit mentaal stuk en krijgt de kans om met collega’s die snappen wat jij doormaakt een spelletje revalidatiegolf te doen. Je focus móet wel op dat balletje. Ondertussen hoor je de vogels zingen, je wandelt in het groen en kunt lachen met elkaar. Je bent voor even afgeleid van de dagelijkse zorgen. Dát is waar de verwerking gebeurt.’

Het zijn politieagenten die bij treinspringers de ergste dingen zien. Die geconfronteerd worden met de gevolgen van drugs en huiselijk geweld. Ze hebben een vangnet nodig. Dick: ‘Elke dag krijgen we 1 of 2 hulpvragen, buiten de officiële kanalen om. Schrijnende verhalen. Dít is zoals het eraan toegaat in ons vak. Maar weet je, ook als je daardoor een beperking oploopt, dan nog kun je heel veel. Dat wordt vaak vergeten. Maar niet door ons. Mensen die nu bij wijze van spreken voor dood op de bank zitten, krijgen weer een levensinvulling. We zijn er voor de mens áchter het uniform. Wij laten niemand alleen.’

——

Wil jij de Stichting Politieveteraan steunen? Ga naar: www.stichtingpolitieveteraan.nl/doneren/

Meer weten over financiën? Bel Cock Moerman: 06 14 64 99 21 of stuur hem een e-mail via: info@adm-associates.nl.

Administratiekantoor ASSociates
Doen waar je goed in bent